W swojej pierwotnej wersji przeznaczony był jedynie dla osób z dysfunkcją wzroku, jednak w czasie jego realizacji poszerzyliśmy go o odbiorców pełnosprawnych. Osoby słabowidzące i niewidome przekonały się, że zwiedzanie takich obiektów, jak skansen etnograficzny jest dostępne również dla nich. Było to możliwe dzięki tyflografikom, które prezentowały plan skansenu, fasady charakterystycznych budynków, układ zagrody i plan wiejskiej chałupy. Dodatkową pomocą były specjalnie wyselekcjonowane muzealia.
Pomoce te pozwoliły również poznać osobom widzącym „niewidzialny” świata osób niewidomych. Ten aspekt, w naszym odczuciu podniósł walor zarówno edukacyjny, jak i społeczny projektu.
Jednym z najważniejszych jego celów, który udało się osiągnąć, było uczynienie Muzeum miejscem dostępnym dla szerszego grona odbiorców. Program miał charakter integracyjny, a u jego podstawy leżało przekonanie, że zbiory muzealne powinny być dostępne dla każdego. Przez jego realizację zainteresowaliśmy szersze grono uczestników historią.
tekst M. Olejniczak
fot. M. Jóźwikowska