Od szesnastu lat w Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy z inicjatywy poetki Stanisławy Łowińskiej organizowana jest Lednicka Wiosna Poetycka- koegzystencja sztuk łącząca poezję, warsztaty literackie, plenery plastyczne, spotkania z muzyką, wybitnymi artystami i poetami scen polskich.
To także symboliczne sadzenie wierzb w Gaju Poezji na terenie Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy. Pragnienie, by w cieniu tych drzew pozostawały: światło, pamięć ludzkich serc i słowo a Ziemia Lednicka, …skąd nasz ród… budziła u młodych poetów (wychowanków szkół wszystkich szczebli) refleksję nad swoją historią i pięknem. Refleksję, dzięki której młodzi poeci mogą wyrażać swoje przeżycia, także patriotyczne, językiem sztuki, pięknem polskiego słowa.
Pokłosiem turnieju poetyckiego O Koronę Wierzbową realizowanego w ramach Lednickiej Wiosny Poetyckiej jest osiem tomików poezji, które pilotowała Stanisława Łowińska. Są to następujące książki: Strofy Lednickie (Poznań 1999), Daj nam liści do korony,daj powracać… (Poznań 2002), Na niemałej wyspie (Poznań 2003),Z serca na serce Poznań 2005), Imię wiatru (Poznań 2006), Wianek z chmur (Poznań 2008), Świat wysokiej trawy (Poznań 2010) oraz W tajemnicy wersów 2011.
fot.J.Wieczorek
Zwykle w uroczystościach finałowych biorą udział artyści z kraju i zagranicy. We Dworze ze Studzieńca (Wielkopolski Park Etnograficzny, MPP na Lednicy) występowali już m.in. Grzegorz Turnau, Tadeusz Woźniak, Leszek Długosz, Wanda Warska z Andrzejem Kurylewiczem, Grzegorz Tomczak, Elżbieta Adamiak i Hanna Banaszak.
We wstępie do tomiku Na niemałej wyspie Sergiusz Sterna-Wachowiak napisał:
Okazała wyspa na Jeziorze Lednickim, jedno z gniazd polskiej ojczyzny, nic dziwnego, że podczas Lednickiej Wiosny Poetyckiej co roku odwiedzana jest przez młodych i bardzo młodych poetów. Na niemałej wyspie rojno przecie od metafor, które ten skrawek gruntu, położony niby tratwa na wodzie, przenoszą do wciąż innej jeszcze rzeczywistości. Mitycznej, fantasmagorycznej, nadrealnej.
Poezja ćwiczy naszą percepcję i wyobraźnię, ukazuje nieoczekiwane strony świata, sensy słów, znaczenia znaków; wiersz, bywa, poszerza rzeczywistość. Tu już nie o to tylko idzie, jak niemała lednicka wyspa zapisuje czy odciska w swym języku znaków nasze i nie nasze dzieje. Równie ważne, jakim tworzywem, polszczyzną, i z jaką biegłością posługują się w wierszach młodzi poeci. Jaki jest stan ich wyobraźni, wrażliwości, rzemiosła?
Niejeden wiersz bywa niemałą wyspą wzniosłości, piękna, wolności pośród piany bełkotu. Pisanie poezji jest odmianą życia na wyspach, o którym prawi Czesław Miłosz, ale kto wie, czy na którejś z tych wysp nie znajduje się złote runo rzeczywistego?...
Pani Stanisława Łowińska, która jest pomysłodawczynią, animatorką i współorganizatorką tego przedsięwzięcia, działa i pracuje na rzecz kultury i oświaty już ponad 45 lat. Nie ustając w coraz to nowych pomysłach i przedsięwzięciach, inspiruje młodzież do twórczej pracy nad sobą. Niektórzy z laureatów spotkań lednickich otrzymali stypendia twórcze i wydają swoje wiersze.
Zobacz artykuł związany z Lednicką Wiosną Poetycką, który ukazał się w najnowszym, lipcowym numerze →"Gazety Ulicznej-kwartalnika gospodarki solidarnej"
Fot.J.Walczak, W.Kasprzyk (źródło Bibiloteka Publiczna Miasta Łubowo)
